It's not you, it's me - longread bespreking

Een tweeling zijn heeft mij altijd wel gefascineerd. In deze longread bespreekt Helena "Lena" de Bres hoe het is om als tweeling op te groeien. Hoe mensen hen blijven vergelijken, de moeilijkheid om een eigen identiteit te vinden maar ook de wetenschappelijke voordelen dat tweelingen zouden hebben. 

Inhoudelijk gezien vind ik het persoonlijk een heel interessant artikel. Ze verwijst heel vaak terug naar het verleden maar geeft ook voorbeelden van recente gebeurtenissen. In het begin ook een dialoog, wat natuurlijk heel interessant is als opener. Mensen beginnen meteen na te denken waar in het verhaal deze conversatie gaat plaatsvinden. 

Lena vertelt heel veel nieuwe dingen over tweelingen waar ik persoonlijk nog niet had over nagedacht: tweelingen zijn enorm populair in de literatuur en er hangt een bepaalde fascinatie rond een tweeling die zijn/haar helft verliest. Als een 'alleenstaand' kind denk je daar natuurlijk niet over na. 

Veel in haar verhaal loopt wel gelijk met hoe ik altijd tegenover tweelingen heb gestaan. Als ik eerlijk ben, wou ik ook altijd een tweelingzus hebben. Gewoon, een maatje voor het leven, die speciale band meemaken en alle lol dat er bij komt kijken. 

Een eigen identiteit 

Maar iets wat ook niet mag vergeten worden, en dat Lena ook bovenhaalt in haar artikel, is dat tweelingen ook een eigen identiteit hebben. Zoals ik al zei was het voor mij altijd een droom om een tweelingzus te hebben maar in het laatste jaar heb ik zelf al ervaren hoe lastig het kan zijn als mensen jou niet kunnen onderscheiden van iemand. Mijn beste vriendin en ik worden constant door elkaar gehaald en na discussies horen we gewoon steeds "Eén van jullie heeft dat gezegd, ik weet niet meer wie, maar één van jullie twee zeker." Buiten ons bruin haar, bruine ogen, gemeenschappelijke interesses en meningen zou ik echt niet weten vanwaar deze verwarring komt. 

Als puber moet je jezelf sowieso nog ontdekken en werken aan de persoon die je later wil worden. Voor tweelingen moet dat al veel vroeger eigenlijk. Het is iets waar ik voor deze longread nog nooit over had nagedacht. Zo geeft Helena wel meerdere interessante inzichten over haar tweeling-zijn en de vreemde fascinatie errond. 

Vormelijke bespreking 

Qua vormgeving vind ik het artikel niet zo interessant, helaas. De website ziet er wel mooi uit en de zwarte bolletjes die het onderscheid maken tussen stukken is een leuke touch. Maar ik mis toch nog wel wat. In mijn longread ga ik een overvloed van foto's en artikels gebruiken omdat ik deze ter beschikking heb. Ik vond dat, gezien haar verhaal over zichzelf gaat, ze dit ook wel kon doen. 

Na een tijd werd het lezen een beetje saai, om het even cru te zeggen. Wanneer een artikel zo'n lengte heeft, heb je gewoonweg nood aan pauzes. 

Buiten deze gemiste kans vind ik het nog steeds een interessante longread, dat zeker de moeite is om eens te bekijken!