Een brief aan onze fietsdieven

Beste fietsdieven, 

Om te beginnen snap ik de nood al niet van te willen stelen, maar ik ga zelfs geen moeite doen om dat concept te begrijpen. 

Wat ik ook niet begrijp, mijn liefste diefjes, is dat jullie de moeite doen om de moeilijkst bereikbare fiets te nemen. Het was zeker niet de meest beveiligde, maar je moest wel eerst nog voorbij de andere fietsen om deze te kunnen stelen. 

Maar vooral dieven... Ben ik lichtelijk beledigd dat jullie mijn fiets niet hebben gestolen?! Akkoord, deze is niet meer de mooiste of beste maar voor een Nederlandse tweedehandsfiets (met een leeftijd hoger dan mijn leden op de chiro waarschijnlijk) is die zeker nog wel degelijk! 

Na die puntjes van kritiek, vandaaltjes, wil ik jullie toch even bedanken. 

Bedanken om de fiets te nemen die gegraveerd is, waardoor we onze fiets sneller terug hadden dan we eigenlijk doorhadden dat hij weg was. 

Bedanken om mijn maandagochtend vrij grappig te laten starten door een verwarrend telefoontje van de politie naar mijn mama en vervolgens naar mij. 

Bedanken om mij te doen inzien dat mijn fiets brak is. 

Bedanken om mij ook te doen inzien dat mijn eigen tuinhuis niet veilig is en ik mijn (brakke) fiets toch maar beter op slot kan leggen. 

Bedanken om mij inspiratie te geven voor een nieuw blogbericht.